Oğlak Sesi
Evimizin yanındaki küçük beyaz badanalı evde yaşıyordu Zeynep teyze ile Mercan dede. İkisi de çok yaşlıydı. Hiç çocukları olmamış. Evlerinin bahçesinde besledikleri keçiler ve yavruları oğlaklar onların çocukları gibiydi. Çok düşkündüler bu sevimli hayvanlara. Sütlerinden peynir yapıp satarak geçinirlerdi.
Çocukluğumda sürekli keçi ya da oğlakların sesini duyduğum için o sesleri çıkartmayı öğrenmiştim. Birgün sabah erken komşu Zeynep teyzenin tahta kapısının ipini çekerek açmış keçi ağılının içinde oğlakların arasına saklanmıştım. Birden aklıma bir muzurluk gelmişti. Oğlaklar gibi ses çıkartıyor, onlar gibi bağırıyordum.
Sesimi duyan Zeynep teyze ve kocası Mercan dede telaşla ağıla gelmişlerdi. Oğlakları hastalandı zannetmişlerdi. Ah bizim oğlaklar hastalandi diyor, dövünüyorlardı. Susmuştum. Onlar da bir süre sonra evlerine dönmüşlerdi. Ben de saklandığım yerden çıkıp evimize döndüm.
Zeynep teyze ve Mercan dedenin oğlakları hastalanıp zannederek üzüldükleri o günü hiç unutmadım. İkisi de yaşlandı ve vefat etti. Bazen onları özlemle hatırlarım.
