Garip kalınca bir yetim yüreği,
Nasıl da imdada yetişir Rahman eli.
Koruyup kollar her necasetten,
Etten bir kemik örer ruhuna cesetten.
Selam durur her nebatat arzın kalbinden,
“Lebbeyk” sesleri gelir semanın derinliklerinden.
Melekût âlemi nasıl da gıpta etmekte,
Şems her daim titrek sesle selam vermekte.
Kamer’in yüzünde tatlı bir telaş,
Gök nasıl da hazırlanıyor; derinden yavaş yavaş.
Bir kutlu misafir ki ;Cennette beklenen,
Hurilerin kalbinedir sürur bir bir eklenen.
Bir gece evet bir gece…
Sıla-i rahimdeyken mahzun bir yürek,
Rahman’ın eli değer omzuna titrek titrek.
Bir haşyettir ki ; kaplar yetim yüreği,
Gözlerde fer çekilmiş kalpte Allah dileği.
Haydi hazırlan Nebi..!Yolculuk var semaya,
Rahman çağırmaktadır Sidre-i Münteha’ya.
Bir korku kaplamada Nebi’nin yüreğini,
Yüzüne göz olmakta Mescid-i Haram eli.
İşte Burak dışarıda ; ne de coşkun duruyor,
O kutlu yolcu için semerin hazırlıyor.
Binince besmeleyle sırtına yüce Nebi,
Burak, heyecanından tutmuyor ayağı eli.
Kutlu yolcu hazırdır ; haydi Burak ileri,
Mescid-i Haram’dan çık ,Mescid-i Aksa’ya yürü.
Aksa mescidinde beklerken bir yığın melek ,
Nasıl da sıralanmışlar dizi dizi hem de tek tek.
İşte kutlu yolcu işte o mukaddes an,
Yanabiliyorsan ey Ebu Cehil şimdi sen de yan..!
Yükselirken ruh-u canıyla yüce Nebi,
Sema, kapılarını açmakta ; çalsın artık Cennet zili.
Her katta bir peygamber durur selama bir bir,
Yüce Nebi’nin ruhunda kalmadı ne toz ne de kir.
İşte büyük bir menzil , işte Sidre-i Münteha,
Nasıl da geri durdu Cebrail bir adım arkaya.
Sorar yüce Nebi “geçmek yasak mı sana”?
Burası yasak bana ,bura Sidre-i Münteha.
Sütten akan ırmaklar ne de güzel duruyor,
Mü’mine beş vakitte Cennet zili çalıyor.
Cehennemde zebani ateşle hep oynuyor,
Nefsin kötü oyunu insan gözü boyuyor.
Yüce Nebi üzüldü;görünce Cehennemi,
“Ümmetim..!Deyince kapladı hüzün seli.
Dönerken yolculuktan istedi hediyesini,
Rahman verdi namazı, Bakara suresini.
Ne kadar mutlu indi semadan arz Nebi,
İçinde şehrâyinler , coşmakta dili –kalbi.
Bir tek Ebu Bekir’di şek duymadı sözünden,
Çünkü onun yüreği Rahman’ın yüreğinden.
Bir gece yolculuğu bir yükseliş muştusu,
Adını “MİRAÇ”koydu sonzuluğun yolcusu.
“Her yokuşun sonunda var bir iniş”der yaradan,
BİZ’e de Miraç lütfet;kaldır perdeyi aradan..!
